این مقاله علمی وضعیت تولید و بازاریابی محصولات زراعتی، پالیسی های حمایتی دولت ها و میکانیزم مرتبط ساختن دهاقین با بازار عوامل تولید و محصولات را به بحث میگیرد. یافته ها نشان میدهد که با وجود افزایش قابل ملاحظه در تولید مجموعی زراعتی بعد از آغاز هزاره جدید، تولید سرانه زراعتی کاهش یافته است. مازاد قابل فروش اکثریت دهاقین کوچک کمتر بوده و عمدتاً صرف احتیاجات خانواده آنها میگردد. از اینرو دهاقین منابع مالی کافی جهت بهبود کمیت و کیفیت تولید را در اختیار ندارند. قراین نشان میدهد که عضویت اخیر کشور در سازمان جهانی تجارت نه تنها تأثیر مثبت قابل دید بالای سکتور زراعت نداشته بلکه پروسه گذار از زراعت عنعنوی و معیشتی به زراعت عصری و تجارتی را به چالش مواجه ساخته است. نتایج بررسی نشان میدهد که یک تعداد زیاد عوامل باعث ناکارایی مارکیت محصولات زراعتی و مانع دسترسی دهاقین به بازار میگردد که ضرورت به توجه تخنیکی، پالیسی، سرمایه گذاری و هماهنگی دارد. بنابر یک سلسله مشخصات مجزا کننده سکتور زراعت از دیگر سکتورهای اقتصادی، بازاریابی محصولات زراعتی توسط دهاقین و تدارک محصولات زراعتی توسط تاجران و صنعت کاران مشکل، چالش برانگیز و پر هزینه میباشد. از اینرو، ایجاب میکند که میکانیزم های مؤثر جهت مرتبط ساختن دهاقین به بازارهای فروش، و صنایع زراعتی و مواد غذایی طرح و تطبیق گردد. محتویات مقاله حاضر میتواند آغازگر بحث های سازنده و تحقیقات علمی بیشتر در عرصه حل چالش های بازاریابی و تجارت محصولات زراعتی در کشور شود.
نوت: مقاله مکمل را از لینک ذیل دریافت نموده میتوانید.
No comments:
Post a Comment
We respect your opinion, thanks for the comment.